Το μεγαλύτερο κομμάτι της επικοινωνίας μας γίνεται εξωλεκτικά. Οι λέξεις μεταφέρουν μόνο ένα μέρος αυτών που θέλουμε να εκφράσουμε. Οι σωματικές κινήσεις, οι εκφράσεις του προσώπου όταν μιλάμε ή όταν δεν μιλάμε, το πως στεκόμαστε ή το πως καθόμαστε στη θέση μας, ο τόνος της φωνής, η χροιά της φωνής, η οπτική επαφή ή η απουσία της, όλα αυτά “λένε” συχνά πιο πολλά από εκείνα που χωράνε στις λέξεις..
Μάλιστα, δεν είναι λίγες οι φορές εκείνες που αυτό που λέμε δεν ταιριάζει με αυτό που φαίνεται. Όπως όταν λέω “καλά είμαι” αλλά οι εκφράσεις μου και το παρουσιαστικό μου μόνο καλά δεν δείχνουν ότι είμαι. Ένα άλλο παράδειγμα, είναι όταν μιλάω για κάτι που φέρει ένταση και οδύνη, κάτι που θα χαρακτηρίζαμε “βαρύ”, αλλά το λέω γελώντας και χαμογελώντας σαν να μην είναι. Όταν δηλαδή λέω κάτι στενάχωρο αλλά το λέω μέσα από ένα ύφος διακωμώδησης..
Στην ψυχοθεραπεία – αλλά όχι μόνο – είναι χρήσιμο να βλέπουμε πίσω από τις λέξεις και μέσα από αυτές λοιπόν, καθώς αποκτούμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για το πως είναι ο άνθρωπος αυτός. Όμως είναι κι ένας τρόπος να αποκτήσουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα και για το πως είμαστε εμείς οι ίδιοι και οι ίδιες. Μπορώ να με παρατηρήσω καλύτερα. Μπορώ να δω αν αυτό που λέω ταιριάζει με αυτό που βιώνω στο σώμα μου. Μπορώ επίσης μέσα από αυτό που βιώνω στο σώμα μου να εκφράσω ακριβέστερα αυτό που θέλω να πω..
Τα εικονογραφήματα είναι δημιούργημα του φίλου μου και art designer @mooresdsn που θα βρείτε στο Instagram.