Ο πρώτος καυγάς, όπως λέμε το πρώτο φιλί
Όλες οι ερωτικές σχέσεις αργά ή γρήγορα θα έρθουν αντιμέτωπες με τον πρώτο τους καυγά. Όταν το πρώτο φιλί φέρει εκείνη τη μαγεία που συχνά συνοδεύει τη στιγμή αυτή με όλα τα όμορφα συναισθήματα ευφορίας που μπορεί να νιώσει κανείς, ο πρώτος καυγάς μπορεί να φέρει τη σύγχιση, την απορία και τη στεναχώρια.
Πολλά ζευγάρια το ερμηνεύουν αυτό σαν κάτι το οποίο δεν δουλεύει σωστά στη σχέση και χρειάζεται διόρθωση. Άλλα ζευγάρια ίσως θεωρήσουν ότι είναι σημάδι ότι δεν ταιριάζουν όσο νομίζανε. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να διαχωρίσει κανείς δύο πράγματα. Τις ανησυχίες για το τι μπορεί να συμβαίνει και το τι τελικά συμβαίνει.
Αν δεν κάνω τον παραπάνω διαχωρισμό, πιθανόν να βιαστώ να καταλήξω σε πρώιμα συμπεράσματα: Αν ανησυχώ έντονα ότι είναι σημάδι μη συμβατότητας στη σχέση και δεν γνωρίζω ότι αυτό είναι μια ανησυχία, τότε μπορεί πολύ εύκολα να θεωρήσω ότι αντί για ανησυχία είναι μια πραγματικότητα.
Το θέμα είναι όμως ότι οι διαφωνίες ακόμη κι αν καμιά φορά εκφραστούν μέσω ενός λεκτικού καυγά ή έντονης λεκτικής αντιπαράθεσης, είναι όχι απλώς φυσιολογικές αλλά ακόμα και απαραίτητες.
Διαχωρισμός από κακοποίηση
Πρόβλημα γίνονται όταν η συχνότητά τους, η έντασή τους ή η διάρκειά τους είναι τέτοια που το ζευγάρι δεν μπορεί να βρει κανένα κοινό σημείο αναφοράς και προκαλεί τέτοια δυσφορία που δεν μπορούν να τη διαχειριστούν.
Σαφώς, σοβαρό πρόβλημα γίνεται αν ο καυγάς λάβει άλλες διαστάσεις όπως το να χειροδικήσει κανείς, να αρχίσει να βρίζει και να χρησιμοποιεί απειλές και άλλους τρόπους που ξεφεύγουν από τα φυσιολογικά όρια μιας διαφωνίας. Τότε δεν μιλάμε για έναν καυγά ή διαφωνία αλλά για χρήση βίας και ψυχολογική/σωματική κακοποίηση.
Ο καυγάς αυτός καθ’ αυτός όμως, σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, όταν εκφράζεται ως μια έντονη αντιπαράθεση ή διένεξη σε ένα ζήτημα που έχει προκύψει δεν είναι πρόβλημα παρά μόνο αν δημιουργεί περαιτέρω προβλήματα εξαιτίας των παραπάνω μεταβλητών (ένταση, διάρκεια, συχνότητα, χρήση βίας, κακοποίηση).
Η λειτουργία της διαφωνίας στη σχέση
Γιατί όμως είναι απαραίτητες οι γόνιμες διαφωνίες, όταν εκφράζονται στα επιθυμητά προαναφερθέντα πλαίσια;
Διότι, οι διαφωνίες είναι εκείνες που μας υπενθυμίζουν ότι είμαστε διαφορετικοί. Οι διαφωνίες φωτίζουν ποια είναι τα όριά μας. Όταν “τα φτιάχνουμε” με έναν άνθρωπο λέμε ότι ερχόμαστε σε συμβολή.
Η συμβολή είναι ένας τρόπος να αφήσουμε για λίγο την ατομικότητά μας, ώστε το “εγώ” και το “εσύ” να φτιάξουν το “μαζί”. Όπως όταν φτιάχνουμε ένα κέικ, έτσι είναι και οι σχέσεις.
Στην αρχή τα υλικά είναι ξέχωρα. Μετά όμως όταν τα ανακατεύεις τα αυγά με το γάλα και τα άλλα υλικά και φτιάξεις το κέικ και κόψεις ένα κομμάτι για να το φας, δεν μπορείς να ορίσεις και να πεις “εδώ που σταματά το γάλα ξεκινά το αυγό”, γιατί έχουν έρθει σε συμβολή και έχουν γίνει ένα!
Το κέικ των σχέσεων λέγεται “μαζί”! Όμως οι σχέσεις είναι λίγο πιο σύνθετες από την παρασκευή ενός κέικ! Στις σχέσεις δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ποιος παρασκεύασε το κέικ. Οι διαφωνίες λοιπόν, κάνουν ακριβώς αυτό. Υπενθυμίζουν ποιος έχει βάλει το γάλα και ποιος το αυγό.
Αν ένα ζευγάρι είναι συνέχεια σε συμβολή και περνάμε συνέχεια χρόνο μαζί, μπορεί να αισθανθεί ότι το κάθε μέρος του ζευγαριού έχει χάσει την ατομικότητά του. Η ανάγκη, λοιπόν, για επιστροφή στην ατομικότητα μπορεί να εκφραστεί και μέσω των διαφωνιών. Έτσι, το αντίθετο της συμβολής, είναι η αποσύμπλεξη. Η σύγκρουση, είναι το όχημα που φέρει άλλοτε τη συμβολή και άλλοτε την αποσύμπλεξη.
Γιατί είναι σημαντική η αποσύμπλεξη; Διότι χωρίς αυτήν, η σχέση είναι καταδικασμένη. Κατά έναν ειρωνικό τρόπο, για να είμαι με κάποιο άτομο μαζί, είναι απαραίτητο να υπάρχουν διαστήματα ή καταστάσεις που να υπενθυμίζουν την αυτοτέλειά μας.
Σχέση = Μαζί + Χώρια
Οι σχέσεις διαρκούν και διατηρούνται εξαιτίας αυτού του συνεχούς μπρα ντε φερ, συμβολής και αποσύμπλεξης.
Αν έχουμε μόνο συμβολή και συμφωνούμε πάντα σε όλα και περνάμε μόνο χρόνο μαζί, τότε κινδυνεύουμε να χάσουμε την επαφή με το διαφορετικό. Κινδυνεύει να ξεχάσει το γάλα ότι το κέικ έγινε με αυγά και μετά θα βλέπει μόνο γάλα και το κέικ έτσι δεν θα είναι το ίδιο νόστιμο – ίσως κι όλας πάψει να είναι πλέον κέικ.
Από την άλλη αν έχουμε μόνο αποσύμπλεξη και δεν βρισκόμαστε αρκετά συχνά ή συνέχεια διαφωνούμε και καυγαδίζουμε, τότε δεν θα δέσουν τα υλικά και δεν θα γίνει ποτέ το κέικ.
Έτσι, το εγώ και το εσύ φέρνει το μαζί αλλά για να διατηρηθεί το μαζί δεν πρέπει να ξεχαστεί το εγώ και το εσύ.