Μα στα παρείχανε όλα, τι σου έλειπε εσένα;
“Μα τα έχεις όλα, τι σου λείπει;”“Δεν έχω παράπονο, μου τα παρείχαν όλα, δεν μου έλειπε τίποτα”
“Εσένα στα παρείχανε όλα, τι προβλήματα μπορεί να έχεις;”
.
Ίδια λόγια. Διαφορετικά στόματα.
Ποτέ δεν ένιωσα αυτό το όλα να ακούγεται τόσο κενό περιεχομένου.
Ένα όλα κενό. ένα όλα άδειο. Ένα όλα… τίποτα.
Ένα όλα εκείνα που τα λεφτά φέρνουν την ευτυχία.
.
Το όλα, είναι στα πάντα εκείνα που μπορεί να αγοράσει το χρήμα. Το χρήμα μπορεί να σου δώσει τα πάντα. Σου δίνει το “όλα” άρα σου δίνει τα πάντα. Επομένως γιατί παραπονιέσαι; Τι σου λείπει; Τι προβλήματα μπορεί να έχεις εσύ;
.
Ναι το χρήμα είναι απαραίτητο για τον βιοπορισμό, για τα προς το ζην, για τις ανέσεις, για την καλή ποιότητα ζωής. Μπορεί να αγοράσει πράγματα. Μπορεί να αγοράσει ακόμα και συναισθήματα. Ναι μπορεί να φέρει και την ευτυχία σε πολλούς.
.
Δεν αρκούν όμως.
Δεν αρκούν.
Η υπαρξιακή μοναξιά υπάρχει και καραδοκεί τόσο στους δρόμους όσο και στις μεγαλύτερες επαύλεις.
Μπορείς να εξισώσεις τις ζωές και τα προβλήματα των δύο;
Όχι. Μα δείχνει όμως, ότι δεν λύνονται όλα με το χρήμα. Δεν αρκεί.
.
Τα ουσιώδη συστατικά της ψυχής δεν μπορεί να τα αγοράσει κανένα ευρώ.
Το “όλα” αναφέρεται σε εκείνα που είναι μετρήσιμα σε αξία.
Οτιδήποτε μη μετρήσιμο άλλοι το ονομάζουν ανεκτίμητο κι άλλοι άχρηστο.
.
Το “όλα” μας αυτό λοιπόν νιώθω πως εσωκλείει μόνο εκείνα που μετριούνται αφήνοντας απ’ έξω την ψυχή μας που είναι μη μετρήσιμη και μοναδική και που ίδια δεν θα υπάρξει ποτέ καμία.
.
Υπάρχει λόγος που οι αγκαλιές είναι δωρεάν ακόμα.
Δεν είναι ότι δεν μπορούμε να τις κάνουμε να κοστίζουν.
Απλώς όταν κοστίζουν χάνουν πλέον την αξία τους.
Κι όμως. Ακούω συχνά:
“Μου παρείχαν τα πάντα. Δεν έχω παράπονο. Απλώς… δεν με αγκάλιασαν ποτέ.”
Τα πάντα. Απλώς. Ποτέ.
Το ρήμα “στερήθηκα” αλλιώς.